صندوق مهربانی
هفته گذشته تصمیم گرفتم در کلاس هایم صندوق مهربانی داشته باشم.
به نظرم رسید راه حل خوبی باشد برای ......
بهتر است قبل از هر چیز بیان مسئله داشته باشم.
هر سال تجربه های جدیدی می آموزم از هنرجوها!
سال به سال اخلاق بچه ها تغییر میکند.
مثلا تا یکی دو سال پیش هنرجوها خیلی به هم کمک میکردند.هوای همدیگه رو داشتند.اگه یکی مطلبی را بلد نبود دیگری او را حمایت میکرد....
اما اخیرا احساس میکنم بچه ها نسبت به یکدیگر سردددد شده اند.دیگه درد یکی درد دیگری نیست...دیگه احساس تعهد نسبت به همدیگه ندارند. مثل ما بزرگترها!
خیلی فکر کردم ، به این نتیجه رسیدم که این شایستگی غیر فنی باید باشه!
همونی که در نظام جدید آموزشی تاکید شده در کنار شایستگی فنی تدریس بشه.
حالا یعنی چی!(یعنی اینکه من فقط درس نمیدم...باید به دانش آموزم نگرش بدم...باید بتونه غیر از خودش رو هم ببینه...باید بدونه حال خوب با خودخواهی بدست نمی یاد..اگه من یه مطلبی بلدم باید به یکی دیگه هم دلسوزانه یاد بدم اونوقت این موج دانایی به خودم هم برمیگرده و حال خودم خیلی خوب تر میشه ...)
این شد که تصمیم گرفتم
یه صندوق درست کنم، اسمش صندوق مهربانی
ماهی یکبار از بچه ها می پرسم: به نظر شما مهربون ترین همکلاسی کی بوده؟
(البته معیارهای مهربونی رو بهشون دادم که کسی مهربونه که:
در درسها به همکلاسی ضعیفش کمک کنه.
اگه خوراکی داره بتونه با بقیه به اشتراک بزاره
اگه مطلب جدیدی،ترفندعلمی یادگرفت به بقیه یادبده
اگه همکلاسی اش دردی داره.مشکلی داره از راه اصولی کمکش کنه
در تمیزی محیط سایت کوشا باشه
به بهبود بصری سایت کمک کنه،مثلا با یه گلدون گل کوچولو و...)
خلاصه هنرجو ها هم اسم کسی که مهربون بوده رو مینویسند و داخل صندوق میندازند.
هر شخصی که بیشترین امتیاز رو بیاره 2 نمره مستمر پیش من داره.
البته بگم درباره جایزه هنوز تردید دارم ...شاید یه چیزی کادو گرفتیم...یا مثلا یه ناهار رایگان از سلف مدرسه مهمونش کردیم
ارتباط این مطلب با موضوع اصلی چیه؟ خوب معلومه من اگر یاد بگیرم غیر از خودم رو هم ببینم...می آموزم که نظر اونم بدونم...نظرش برام محترم باشه
